G Srimanikandan - கு ஸ்ரீமணிகண்டன்

அன்றொரு நாள்  அந்தி  வேளை , யாரும் இல்லா  அழகிய பூஞ்சோலை  சிவந்த வானம், சில்லென்று தென்றல், புல்வெளி போர்வை, சற்று தொலைவிலே -  நிறைய வானமும் நீலமுமாய்  கடல் கரை, எனக்குள் எதோ இனம்புரியாத மகிழ்ச்சி  எதோ அதிசயம்  நடக்க இருப்பதாய்  ஒரு சமிஞ்ஞை  என் விழித்திரையில் ஓர் உருவம், தங்கம் போல் மின்னும் மேனி,   பால் போல் ஒளிரும் புன்னகை, கண்களிலே கவிம ண க்கும் தெய்வீகம், சந்தனக்கட்டை போல உடல்வாகு   பட்டிலே வேட்டி கட்டி, கொஞ்சம்  நளினமாய் - நடக்கும் பாவம்!! அவராக  இருக்குமோ? திருக்குறளை தவிர எல்லா இலக்கியமும்  படைத்தவர் இவரென்ற பலகாலம் நினைத்தேனே? சொல்லாத தத்துவமும், பாடாத உணர்வுகளும் இல்லை  என அறிஞர் பல  பாராட்ட கேட்டேனே  அவர்தானோ?! விமர்சிக்க ஆசைகொண்டே படிக்கலானேன்,  விதியோ நான் அவரின் மொழி நடைக்கு அடிமையானேன்   தித்திக்கும் தனி நடையால் தமிழரினம் குளிருவித்த  அறிஞர்அவர் - முதன்முதலாய் தனக்கு தானே இரங்கற்பா  பாடிவைத்த மகாகவியோ?  அந்த முன்நெற்றி  வழுக்கயில்தான் முத்தமிழ் சங்கமிக்கும், அரசியல் ஆன்மீகம், திர

Sometimes we drive our-self crazy for no reason for no purpose on very very minor concerns, issues, events, occurrences, incidents etc. what is highly unfortunate thing in such is we never realize or recognize what we do?!.. Ø    We firmly believe that what career/personal decision we have taken is more precise than what others did, But for what purpose? Ø    Bargaining with vegetable vendors, auto drivers, But for what purpose? Ø    Guiding others even though they are completely aware of the route or whatever it is, But for what purpose? Ø    When we use horn for no reason as if we have to reach first before everyone else in the road, But for what purpose? Ø    Even in temples, we try to take more time when we are near the deity as if we only own all the rights to pray but when others do we comment them as manner less, But for what purpose? When we board a day train with lower berth, mostly we pretend to lay down as if we are sleepy just for the sake of